Sovyet şampanyasını hepimiz biliyoruz. Rus votkasına aşinayız. Peki ya Sovyet viskisi? Ya da cin?
Alışılmadık görünüyor, ama gerçekten vardılar. İlginç bir kitap var – 1957 Sovyet Ruhları Kataloğu. Bugün, paha biçilmez bir tarihi kaynaktır ve ona saygı duyuyoruz. Yani bu baskıya göre Sovyet damıtımevleri 1950’lerden beri viski üretiyor.
Sovyet viskisi
ABD ve Kanada gibi diğer eyaletlerde olduğu gibi çavdar ve kuru arpa maltından yapılmıştır. Sovyetler Birliği’ndeki ana alkolik kuruluş olan Glavspirtprom tarafından üretilmiştir. Klasik İskoç viskilerinin her biri 12 yıl boyunca olgunlaştırılmıştır. SSCB’nin bu kadar uzun bir üretim dönemi yoktu. ‘Katalog’ ürünü ‘hafif, hafif yakıcı bir tadı ve kendine özgü bir kokusu olan açık kahverengi bir alkol’ olarak tanımlamaktadır. Ancak halkımızın bu konuda farklı bir görüşü vardı. Ne olduğunu asla anlayamadılar. “Votkaya benzemiyor.. ya da konyağa.. Bir çeşit ilaca benziyor!” derlerdi. İki tür viski vardı: “Sovyet” ve “Whisky 73”. Viski 73 hakkında bazı komik hikayeler vardı. Gelir gelmez insanlar rafları silip süpürdü. Büyük bir hit oldu ve çok az bulunuyordu. Sovyet ticaretindeki pek çok şey gibi bunu elde etmek için de insanların torpil yapması gerekiyordu. Mesele şu ki, ilk başta 73 derecelik alkol olduğu düşünüldü. Bunun markanın kurulduğu yıl (1973) olduğu anlaşıldığında – satışlar dramatik bir şekilde düştü. Alkol, su ve şifalı bitkilerden oluşan bir tentürden oluşuyordu. Üreticileri, üç tutam soda eklenerek tüketilmesini tavsiye etmiştir. 0,5 litrelik şişelerde 4 ruble 20 kopek karşılığında satılıyordu. Buna karşılık Stolichnaya, konteyner maliyeti olmadan 2,95 rubleye mal oluyordu. Konteyner ile birlikte 3.07 rubleye satılmıştır. Konteyneri toplama noktalarında iade etmek ve para iadesi almak mümkündü. Viski halk arasında rağbet görmedi: çok pahalıydı ve tadı alışılmadıktı. Dünyanın dört bir yanından sizi 20. yüzyıla geri götürecek 25 bakkal dükkanı fotoğrafı Aynen böyle Sovyet Romu deniyordu. Tıpkı viski gibi 1950’lerde içki dükkânlarının raflarında yerini aldı. Yukarıda bahsedilen ‘Sovyet’ dışında ‘Havana’ ve ‘Negro’ olmak üzere birkaç çeşit vardı. İlki %45 alkol içeriyordu ve SSCB’deki en güçlü alkollü içeceklerden biriydi. Orta Asya şeker kamışı ve kuru erik suyundan damıtılmış alkolden yapılmıştır. İlginçtir ki, Sovyet romu 20 ülkeye tedarik edilmiştir. Yüksek kaliteliydi ve hatta bazen Jamaika’dan gelen romdan daha iyi olduğu düşünülüyordu. Ancak, iç pazarda hiçbir zaman gerçekten tutmadı. Yoldaşlar votkayı tercih etti. Havana Club otantik bir Küba romuydu. SSCB’ye getirilen tanklarda üç yıl boyunca yaşlandırılmıştır. Gıda Sanayi Bakanlığı tarafından şişelenmiş ve şişesi 4 rubleye satılmıştır. “Negro” rom SSCB’de tadından ziyade etiketinde seksi bir Kübalı erkeğin resminin yer alması nedeniyle popülerdi. Gıda Endüstrisi İşçileri İleri Eğitim Enstitüsü uzmanları, Sovyet Romunun heterojen kokteyller yapmak için güçlü bir temel olarak kullanılmasını tavsiye etti: kruchonlar, punchlar, grog, sıcak şarap. Küba, meyveli ve dutlu içeceklerin yapımında kullanılmıştır. Kolombiya romu yedi yıl boyunca yıllandırılmıştır. Eski “Define Adası” çizgi filmindeki “Çünkü korsan cin içer..” şarkısını hatırlayın. Rosspirtprom’un işletmeleri iki tür içecek üretiyordu: Kaptan’ın ve Sovyet. İkisinde de %45 alkol vardı. Bazı vatandaşlar salatalık gibi koktuklarını düşündü. Cinimiz aromatik meşe talaşı ve brendi ruhları, ardıç meyveleri ve ahududu infüzyonundan yapılmıştır. Sovyet cininden farklı olarak Londra cini iki kez damıtılır ve turunçgiller ve baharatlı baharatlarla aşılanırdı. Ancak, Sovyet vatandaşları için karşılanması mümkün değildi. Yarım litrelik bir şişe 9 rubleye satılıyordu. Bir öğrencinin aylık üniversite bursu 30-40 ruble idi. Bu koşullar nedeniyle, özellikle popüler değildi. Çoğu Sovyet gurme içici, onu saf olarak tüketmenin neredeyse imkansız olduğunu biliyordu. Bir şeyle karıştırmak zorundaydın. Kokteyl kültürünün gelişimi Kruşçev’in çözülmesi sırasında başlamıştır. SSCB’de yaşamış olan herkes muhtemelen Yersh’in ne olduğunu bilir – bira ve votka. Ancak daha rafine versiyonları da vardı. Şiirsel isimleri vardı. Örneğin Kuzey Işıkları kokteyli. Özellikle romantik karşılaşmalar için popülerdi. Paten ve şampanyadan oluşuyordu. Hangi malzemenin eklenmesi gerektiği kadınların durumuna bağlıydı. Domates suyu ile karıştırılmış votkaya Bullseye denirdi. Bunu yapmak için bir yumurta sarısı da kullanılırdı. Domates suyuna eklenmiş, ancak karıştırılmamıştır. İçtiğinizde, sarısını dilinizle tutmanız ve sonra damağınızda ezmeniz gerekiyordu. Sovyet endüstrisi sıra dışı likörler Chartreuse ve Benedictine üretmiştir. Her iki şişe de sarı-yeşil renkteydi ve kakule, hindistan cevizi, tarçın, konyak, bal ve şeker içeriyordu. Çok tuhaf bir tadı vardı – acı ve buruk. Ayrıca özel bir ürün olan Lemon Punch da vardı. Leningrad’da üretildi. Moskova’daki Kristall fabrikasında ise kayısı suyu kullanılarak “Novogodny” adlı likör yapılıyordu. Gizemli bigharadia bitkisinin kabuklarını içeriyordu. Kısacası, Sovyet gıda üretimi can sıkıntısına izin vermiyordu.
Rom
Gene
Bunu paylaş:
Ilgili Mesajlar
Hayat suyu : simyacılar alkolü nasıl icat etti?
Uçan arabalar: küresel otomobil endüstrisinin geleceği ya da milyonerlerin ayrıcalığı
İngilizler neden karılarını bir bardak bira için sattı?
Ayak parmağı ile kokteyl servis etmek neden bir Kanada bar geleneğidir?
SSCB’den ithal edilen ve herkesin istediği 5 sıra dışı televizyon
